Nieuws

Mr. Matthys, binnen de advocatuur heeft u geen nood aan een introductie. U bent reeds meer dan 4 decennia als advocaat actief, was 22 jaar lid van de raad van de Orde van de balie Gent, was stafhouder aan de Gentse balie en tevens voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies in de periode 2014-2017. Voor wie de balie evenwel niet zou volgen geven we u graag de mogelijkheid uzelf voor te stellen. Bij deze: wie bent u en waar legt u zich als advocaat op toe?

Sedert 1 oktober 2022 ben ik 46 jaar advocaat aan de Gentse balie. Toen ik in 1971 mijn klassieke humaniorastudies beëindigde, had ik een heel ander beroep op het oog, en wilde ik dolgraag ingenieur-architect worden. Het besef dat – hoe interessant ook – de zo beweerde exacte wetenschappen mijn leven zouden beheersen bracht mij er echter toe om tijdig de switch te maken en over te schakelen naar de rechtenstudies die, zoals men nog steeds zegt, tot alles kunnen leiden.

Zo kwam ik dus in de rechten, de criminologie, en vervolgens in de advocatuur terecht.

Voor mij was dat een totaal onbekende wereld, waarin ik me snel thuis ben gaan voelen. Mijn patron, stafhouder Antoon Van Damme, bij wie ik de ‘stiel’ heb geleerd en die mij de kans gaf om kennis te maken met heel wat sectoren van het recht, motiveerde mij om naast het beroep in de enge zin ook aandacht te hebben voor onze collectieve belangen. Zo komt het dat ik zeer snel actief ben geworden in allerlei professionele verenigingen. Ik werd verkozen in het bestuur van de Vlaamse Conferentie der balie te Gent, waarvan ik later voorzitter werd, was jaren lang lid van de Raad van de Orde van de balie, nam daar herhaaldelijk de functie van secretaris waar, en werd uiteindelijk na twee jaar vice-stafhouderschap in 2007 verkozen tot stafhouder van de Gentse balie. Ik was ook actief in de Orde van Vlaamse Balies, waar ik diverse functies heb bekleed: ik was jaren lang lid van de Algemene Vergadering, bekleedde twee bestuursmandaten van telkens drie jaar, en werd tot voorzitter verkozen in 2014, met een mandaat dat afliep in 2017.

Al het voorgaande zou de valse indruk kunnen wekken dat ik als advocaat niet veel tijd heb besteed aan mijn eigen praktijk, wat uiteraard niet klopt.

Vanaf de eerste dag van mijn stage in 1976 tot vandaag heb ik mij steeds als advocaat – deel uitmakend van opeenvolgende groeperingen – ingelaten met de belangenbehartiging van het door mij opgebouwd en gekoesterd cliënteel. Doorheen de jaren ben ik mij steeds meer gaan toeleggen op materies waarin ik mij het best thuis voel, inzonderheid het verbintenissen- en vastgoedrecht, het aannemings- en bouwrecht, het stedenbouwrecht en het ambtenaren- en tuchtrecht.

Vrije tijd is voor mij steeds schaars maar kostbaar geweest, en ik besteed die dan vooral aan wat een toegevoegde waarde aan het leven geeft: mijn gezin met mijn geduldige vrouw en mijn twee al even geduldige kinderen, mijn schatten van kleinkinderen en de schone kunsten waarbij  vooral muziek, literatuur, architectuur en schilderkunst mij ten volle kunnen begeesteren. Bovendien ga ik graag op reis en houd ik van gezellig en lekker tafelen.

U gaat een samenwerking aan met advocatenkantoor COTTYN. Welke visie deelt u met het kantoor COTTYN?

De opgedane ervaring in ons beroep heeft mij geleerd dat advocaten vertrouwenspersonen zijn, die de plicht hebben om aan hun cliënten de best mogelijke dienstverlening te verstrekken.

De steeds toenemende diversificatie van het recht, en de steeds grotere impact van het recht op ons dagelijks leven, maken dat de burger – soms meer dan hij het beseft – gedegen en betrouwbare juridische bijstand nodig heeft, niet alleen voor de rechtbank, maar ook en wellicht nog het meeste daarbuiten.

De missie en de structuur van het kantoor COTTYN (cfr. de website) beantwoorden volledig aan deze visie, vermits zij aan de cliënten de beste mogelijkheid bieden om gegarandeerd kwaliteitsvol te worden geholpen.

Waar hecht u als advocaat belang aan in de relatie met uw cliënten?

In feite ligt het antwoord op deze vraag reeds besloten in wat ik hierboven uitlegde: de relatie advocaat-cliënt is in essentie een vertrouwensrelatie. De advocaat moet dat vertrouwen waard zijn, door zich te bekwamen en bij te scholen, door zo nodig in samenwerking met andere confraters de voorgelegde problemen multidisciplinair aan te pakken, en door de tijd te nemen om naar de cliënt te luisteren en zo te kunnen begrijpen wat de taak is die hem te beurt zal vallen.

Ik heb de gewoonte om het met een beeld uit te leggen: de cliënt – wie hij ook moge zijn – komt bij de advocaat toe, beladen met een zware rugzak vol zorgen, vragen, twijfels, angsten. De advocaat heeft de plicht om die rugzak leeg te maken, de inhoud ervan te onderzoeken en deskundig te bewerken, om er tenslotte voor te zorgen dat hij, wanneer hij wordt teruggegeven, veel lichter weegt.

U rondde uw advocatenstage af in november 1980. Dat betekent dat u al 42 jaar tableau-advocaat bent. Ongetwijfeld heeft u het beroep van advocaat grondig zien veranderen doorheen de jaren. Hoe kijkt u naar de toekomst? Met welke evoluties moet de advocatuur rekening houden de komende jaren?

Het zal u niet verbazen dat er, ook in ons beroep, een wereld van verschil is tussen de tijd van vandaag en de tijd van toen.

Het internet en de sociale media hebben de wereld voor iedereen toegankelijk gemaakt, en ons beroep, dat nochtans niet meteen bekend staat als het meest vooruitstrevende, heeft zich de laatste decennia gemoderniseerd, zowel op het vlak van zijn infrastructuur als op het vlak van zijn organisatie.

De werkprocessen zijn ook enorm versneld, wat maakt dat de verwachtingen die in de advocaat – zowel in consultancy als in litigation – worden gesteld, steeds veeleisender zijn geworden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer advocatenassociaties worden opgericht, en dat de inter- en multidisciplinaire samenwerking een onafwendbare noodzaak is geworden om een ideale dienstverlening te kunnen garanderen.

En dan heb ik het nog niet over de almaar ingewikkelder geworden overheidsstructuren, de om de haverklap wijzigende wetgeving en noem maar op.

Tenslotte, met mr. Ann Van de Steen en mr. Lennert Dierickx hebben twee advocaten van ons kantoor in Aalst een inschrijving genomen aan de Gentse balie. Is er een goede raad over Gentenaars die u kunt delen met onze collega’s uit Aalst?

Ik juich uiteraard toe dat twee uitmuntende advocaten uit Aalst hebben beslist om hun actieterrein naar Gent uit te breiden. De balie van Gent, als kleine grote balie, en als grote kleine balie, kan daar alleen maar gelukkig om zijn.

Als geboren en getogen Gentenaar kan ik ervan getuigen dat onze stad – en bij uitbreiding onze balie – de gastvrijheid in haar vaandel voert. Gent is bovendien een stad die, met haar gerenommeerde rechtsfaculteit, met haar hof van beroep, met haar rijk historisch en cultureel patrimonium, en met haar belangrijke zeehaven, steeds en van oudsher een grote aantrekkingskracht heeft uitgeoefend op al wie er kwam.

Gentenaars zijn kritisch, koppig en weten wat ze willen, maar staan steeds open voor de mening van anderen. En laat het nu uitgerekend deze eigenschap zijn die een advocaat moet koesteren.

En, als uitsmijter, misschien een ambitieus maar door mij reeds lang gekoesterd verlangen: wie weet wordt de stap van Ann en Lennert een eerste aanzet tot de lang verwachte en volgens mij noodzakelijke fusie van de drie Oost-Vlaamse balies.